Fotografia (rysować, pisać; rysowanie za pomocą światła) – zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła.

Zdjęcia analogowe wciąż mają swoich wiernych fanów. Nic dziwnego, bo takie fotografie mają niepowtarzalny urok. Przeglądanie albumu ze zdjęciami sprawia o wiele więcej radości, niż oglądanie tych zgromadzonych w komputerze czy telefonie. Choć fotografia analogowa jest trudniejsza do wykonania, a wywołanie zdjęć wymaga więcej zachodu, są tego warte.
Fotografia cyfrowa – fotografia polegająca na zachowaniu wybranego kadru w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii, na utrwaleniu go na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej nieprawidłowo analogową), gdzie stosuje się klasyczny aparat fotograficzny, służy sprzęt o odmiennej konstrukcji, a mianowicie cyfrowy aparat fotograficzny.
Ludzkie oko to najdoskonalsze znane urządzenie służące do rejestracji obrazu. Soczewki, przesłony i matryce najnowocześniejszych kamer i aparatów tylko próbują dorównać temu, co stworzyła natura.
Podstawowa jednostka w aparatach, czyli MPXI:
Megapiksel (skrót: Mpx, Mpix) – wielkość opisująca liczbę elementarnych punktów matrycy CCD Przedrostek mega oznacza milion, a zatem jeden megapiksel to jeden milion pikseli odwzorowanych przez matrycę. Jednostka ta jest używana najczęściej w cyfrowych aparatach fotograficznych i kamerach wideo oraz telefonach komórkowych jako jednostki obrazującej możliwą wielkość tworzonego obrazu.
Ciemnia fotograficzna – miejsce służące do obróbki chemicznej materiałów fotograficznych: negatywów, pozytywów, zwanych inaczej odbitką, i diapozytów w procesie wywołania tych materiałów w fotografii tradycyjnej. W ciemni wywoływane są także duże klisze fotograficzne używane m.in. w fotografii rentgenowskiej.
Matryca CMOS – układ wielu elementów światłoczułych wykonany w technologii CMOS.
Podstawowe rodzaje (formaty) plików graficznych:
JPEG, JPG
Najbardziej popularny format plików graficznych. Największą zaletą jest możliwość kompresji, jednak skompresowany plik straci sporo jakości. Oznacza to, że plik zachowany w formacie jpg będzie znacznie gorszej jakości niż oryginał. JPG nie pozwala na zachowanie przezroczystości obrazu oraz nie zapisuje animacji.
GIF
Pozwala na zachowanie wielu obrazów, w celu przedstawienia ich później jako animacji. Pliki w formacie gif obsługują przezroczystość monochromatyczną, czyli taką, gdzie każdy piksel jest przezroczysty lub nie. Zakres kolorów obsługiwanych przez pliki gif jest znacznie ograniczony.
PNG
Format najodpowiedniejszy do zapisywania plików z elementami przezroczystości. Dzięki formatowi PNG można zapisać grafikę bez większej straty jakości obrazu.
RAW
Format raw zachowuje najwyższą jakość oferowaną przez producenta aparatu fotograficznego, pozwalając użytkownikowi na dokładną obróbkę fotografii. Pliki zapisane w tym formacie zazwyczaj zajmują dużo miejsca.
Grafika wektorowa
Formaty obsługujące grafikę wektorową zapisują obraz w formie figur geometrycznych (w przypadku grafik dwuwymiarowych), lub brył geometrycznych (w przypadku grafiki trójwymiarowej). Takie formaty to np.:
SWF
Ten format stosuje się w przypadku zapisu z przeznaczeniem do prezentacji na stronach www. Format ten obsługuje również pliki graficzne w formie animacji. Tworzone i edytowane są przy pomocy płatnych programów, np. Adobe Flash, mogą zawierać przezroczystości. Do wyświetlania takiego pliku w przeglądarce potrzebna jest odpowiednia wtyczka.
SVG
Tak jak w przypadku plików SWF format SVG zapisuje zarówno pliki statyczne jak i animacje, z możliwością zapisu przezroczystości, gradientów itp. Różni się on od SWF możliwością tworzenia i edycji obrazów w darmowych programach, takich jak np. Inkscape.